< terug
We zijn dan ook vrij snel door de opleidingsniveaus gegaan.
In het 4e jaar begon ze af en toe wat onzekerheid bij het
uitsturen te tonen, vooral bij het water, maar dat werd dan meestal overwonnen
door er wat meer druk op te zetten. In de trainingen met verschillende groepen heb
ik er alles aan gedaan om die onzekerheid eruit te krijgen, er vooraf veel met
de trainers over gesproken, maar een echte oplossing niet gevonden. Wel is
gebleken dat meer druk erop zetten uiteindelijk averechts werkte! Marly is ook
een ‘zacht’ hondje!
In 2014 diverse MAP-A diploma’s behaald, waarvan 2 als eerste.
Dus........... een uitnodiging voor de NIMROD gekregen en ondanks dat Marly ook
in enkele MAP proeven die onzekerheid bij het water weer toonde, toch besloten
de uitnodiging aan te nemen, terwijl het voor de hand lag dat er in Friesland
veel water in de proeven verwerkt zou worden.
Op de Nimrod heeft ze dus inderdaad weer een aantal
weigeringen bij het water gehad, waardoor we zeker 1 apport gemist hebben, en
waarbij het bij enkele proeven erg moeizaam verliep en veel punten heeft
gekost.
Het probleem bleef mij ook na de Nimrod achtervolgen, in
versterkte mate zelfs. En er natuurlijk met diverse hondenvrienden over
gesproken. Een van hen heeft mij toen geadviseerd eens contact met Joachim te
zoeken (ik kende hem totaal niet).
Joachim heeft me ervan overtuigd dat het probleem, ook bij
deze al wat oudere en ervaren hond, op te lossen was en na een zeer uitgebreide
‘intake’ heb ik toen besloten om het
door Joachim voorgestelde traject aan te gaan, ondanks mijn bedenkingen die ik
tot dan altijd had ten aanzien van het gebruik van de E-collar.
Joachim heeft Marly eerst een conditioneringsprogramma laten
doorlopen in korte sessies. Dat begon met de ‘force fetch’, gevolgd door een
aantal sessies waarin Marly de ‘push vooruit’ werd aangeleerd. Dit alles speelde
zich af op het droge, stapels met
dummy’s en met steeds groter wordende afstanden.
Na een tiental sessies begon ik me af te vragen wanneer we
nu eens met het water zouden beginnen, want daar lag immers het probleem. Wees
gerust, zei Joachim dan, dat komt goed.
En ja, een paar weken erna gingen we naar het water, waar
Marly dus weer een stapel dummy’s, maar nu aan de overkant, moest ophalen. Intussen
moest ik haar zelf inzetten, en ze heeft toen een keer een correctie moeten
incasseren, vervolgens gingen die andere tien dummy’s perfect.
De daaropvolgende sessie gingen we naar vreemd water, zo’n
30 meter breed, waar ik Marly blind moest oversturen. Toen ik haar op zo’n 3
meter van de waterkant neerzette, ging ze uit zichzelf al bijna een meter voor
me zitten en ik hoefde maar een kik te geven en ze ging vlot over.
Ik wist niet wat ik meemaakte...................
Vanaf dat moment ben
ik op advies van Joachim, zelf verder
gegaan met veel over water sturen op zoveel mogelijk nieuwe plekken, met een
band om, die ik echter sporadisch nog heb gebruikt.
En nog steeds, ik weet niet wat ik
meemaak........................ en ik hoef geen overmatige druk meer op Marly
te zetten. Geeft mij een erg goed gevoel en ik ga met veel meer vertrouwen
nieuwe proeven tegemoet.
En Marly...............werkt nog steeds met dezelfde will to please en dezelfde passie
als voorheen!
Dank je wel Joachim!
Herman
< terug